Από την αθεΐα, τη μαγεία και τα ναρκωτικά στο Χριστό

Διαβάστε το συγκλονιστικό «ταξίδι» του Bob Williamson

Ο Bob Williamson 64 ετών, είναι σήμερα και ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας. Είναι επίσης και χριστιανός. Ποιός να πιστέψει ότι αυτός ο πρώην άθεος, στα πέντε του σκότωνε το λαγουδάκι του, στα 15 του ήταν αλκοολικός, στα 17 του τοξικομανής και στα 18 του κλείστηκε σε ψυχιατρική κλινική;

Ο Williamson δεν έχει την καλύτερη γνώμη για τους ανθρώπους της εκκλησίας. Γνώρισε την υποκρισία που υπάρχει στους εκκλησιαστικούς χώρους. Οι γονείς του ήταν χριστιανοί και οι δύο συμμετείχαν ενεργά στην εκκλησία, και φυσικά έπαιρναν αυτόν και τον αδελφό του μαζί. Η εκκλησία ήταν μικρή, αλλά γεμάτη υποκρισία, λέει ο Williamson.

«Η εκκλησία είχε τους χειρότερους ποιμένες. Είτε ήταν μεθυσμένοι είτε κυνηγούσαν γυναίκες μέσα στην εκκλησία και οι εκκλησίες όλο τσακωνόντουσαν μεταξύ τους. Αλλά σου ερχόταν ένας αδαής τύπος που όλο ούρλιαζε και φώναζε. Το όλο θέμα ήταν τελείως αποκρουστικό. Όταν θα γινόμουν αρκετά μεγάλος και δεν θα ήμουν υποχρεωμένος να πηγαίνω, θα έφευγα».

Πρώτοι στην προσευχή οι Έλληνες

Τα μεγαλύτερα ποσοστό θρησκευτικότητας στην Ευρώπη παρουσιάζει η Ελλάδα, καθώς οι μισοί σχεδόν από τους Έλληνες δηλώνουν πολύ θρήσκοι (42,1%) και προσεύχονται πολύ (46,2%). Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε 19 ευρωπαϊκές χώρες, από το τμήμα της Πανευρωπαϊκής Κοινωνικής Έρευνας με τη συμμετοχή και του ΕΚΚΕ και η οποία δημοσιεύτηκε στον «Ελεύθερο Τύπο», ένας στους τέσσερις Έλληνες έχει συστηματική σχέση με την εκκλησία.

Σημαντικό παράγοντα αποτελεί το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική από της χώρες που έχει ορθόδοξο θρήσκευμα. Την ίδια ώρα, το ποσοστό όσων δηλώνουν πως προσεύχονται και εκκλησιάζονται καθημερινά στις καθολικές χώρες είναι σημαντικά μικρότερο. Συγκεκριμένα το ποσοστό του εβδομαδιαίου εκκλησιασμού στις καθολικές χώρες φτάνει το 25,6%, στις μικτές και προτεσταντικές χώρες το 7,7% και την ορθόδοξη Ελλάδα το 26%. Την ίδια ώρα το ποσοστό της καθημερινής προσευχής φτάνει το 46,2% στην Ελλάδα, το 25,4% στις καθολικές και το 17,9% στις μικτές προτεσταντικές χώρες. 

Και στις 19 χώρες, πάντως παρατηρείται μία υψηλή «εξατομικευμένη θρησκευτικότητα» χωρίς ωστόσο να τοποθετείται σε συγκεκριμένο δόγμα ή να καταλήγει σε συχνό εκκλησιασμό και προσευχή. Το 83,8% στο σύνολο των χωρών δηλώνουν θρήσκοι, μόνο όμως το 62,8% δηλώνει πως εκκλησιάζεται και το 58,2% ότι προσεύχεται. 

Η υπερηφάνεια μητέρα της αθεΐας

Είναι πολύ λυπηρό να βλέπεις ανθρώπους, οι οποίοι δεν μπορούν να αντιληφθούν απλές έννοιες. Πραγματικά πολύ λυπηρό όχι όμως και απογοητευτικό αφού ο καλός Θεός μας μπορεί να μαλακώσει και την ποιο σκληρή καρδιά και να φωτίσει και τον ποιο σκοτισμένο νου που μπορεί να υπάρξει.

Θέλω να επαναλάβω πως δεν αποτελεί σε καμιά περίπτωση σκοπό μου η μείωση της προσωπικότητας κανενός ανθρώπου. Σέβομαι τον άνθρωπο αφού κάθε ένας μας είναι μια μικρή εικόνα Του Θεού με τα δικά της χαρακτηριστικά. Μια εικόνα που έχει προικιστεί με πολλές αρετές αλλά που φαίνεται και παράλληλα να κουβαλάει και πολλές αδυναμίες πάνω της.

Όπως ξανά είπαμε, τελικά αυτός που μπορεί να μας αδικήσει περισσότερο από κάθε τι σε αυτή τη πρόσκαιρη ζωή δεν είναι κανένας άλλος από τον ίδιο μας τον εαυτό. Ο εαυτός μας όσο παράξενο και να μας φαίνεται, ίσως αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους εχθρούς μας και συγκεκριμένα αναφέρομαι σε κάποια χαρακτηριστικά της ψυχής μας.

Αθεΐα και αρετή

 Ως αθεΐα ορίζουμε την άρνηση της υπάρξεως του Θεού. Η αθεΐα εντοπίζεται με διάφορες αποχρώσεις στον άνθρωπο, άλλοτε φανερή και άλλοτε συγκαλυμμένη. Άλλοτε επιθετική εναντίων του Χριστιανισμού και άλλοτε να ενεργεί συγκαλυμμένα. Κάθε φορά όμως το κοινό σημείο είναι η άρνηση της υπάρξεως του Θεού.

Διάφορες βαθμίδες τις οποίες μπορούμε να επισημάνουμε είναι:

    Ο δισταγμός για την αποδοχή των θεοδίδακτων αρχών και αληθειών

    Η αμφιβολία για την ύπαρξη μεταφυσικού κόσμου

    Ο αγνωστικισμός, ο οποίος υποστηρίζει ότι δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για την ύπαρξη μεταφυσικού κόσμου.

Ποινικό αδίκημα στον Κομμουνισμό η θρησκευτική πίστη

«Το 1922 εκτελέστη­καν 2.690 κληρικοί, και 3.448 μοναχοί, αρκετοί επίσκοποι εξορί­στηκαν…»

Του Χρήστου Δημητρίου

    Από την εποχή που ο Ρωσι­κός λαός δέχθηκε τo μήνυμα της Ορθοδοξίας, που η Αγία Όλγα και ο Άγιος Βλαδίμη­ρος στερέωσαν την πίστη στη ρωσική γη, από τότε ο λαός έδει­ξε θαυμαστή αφοσίωση στη θρη­σκεία του χριστιανισμού και πα­ρουσίασε κατά την μετέπειτα ι­στορική διαδρομή του καταπλη­κτικά έργα.

Ο συγγραφέας Νικολάϊ Ζερνώφ γράφει για αυτή την περίο­δο: «Η Ρωσία τόσο ως χώρα όσο και ως έθνος, χρωστάει την υπόστασή της στον χριστιανισμό. Κά­θε λαός έχει επιλέξει ή του έχουν αποδώσει ένα όνομα, που σκοπό έχει να χαρακτηρίσει την ουσία του. Η Γαλλία ως χώρα του φω­τός, η Ελλάδα το λίκνο του πολι­τισμού, η Ιαπωνία η χώρα του α­νατέλλοντος ηλίου. Ο ρωσικός λαός επέλεξε το όνομα Αγία Ρω­σία».

Την πορεία όμως αυτή ήρθε να διακόψει ένα συγκλονιστικό γεγονός. Η Οκτωβριανή Επανά­σταση του 1917. Είναι ενδιαφέ­ρον να δούμε στο σύντομο αυτό άρθρο, τον τρόπο με τον οποίο α­ντιμετώπισε τη λαϊκή πλειοψηφία το σοβιετικό καθεστώς που ήταν οι Ορθόδοξοι χριστιανοί, κατά τη διάρκεια που κατείχε την εξου­σία.

Όταν η αθεΐα γίνεται μισαλλοδοξία

Αφιερωμένο στους Νεομάρτυρες

Θα διαβεί η θύελλα από τη ρωσική τη γη

Αμαρτίες του λαού ο Θεός θα τις συγχωρήσει

Η θεία του σταυρού Του ομορφιά θα αναφανεί

Στις εκκλησίες του Θεού τους θόλους να φωτίσει

Στην Αγία μας απ’ άκρη σε άκρη τη Ρωσία

Τα σήμαντρα το καινούριο κάλεσμα θα ηχήσουν

Απ το βαθύ λήθαργο – τη δικιά μας την αμαρτία

Στο σωτήριο δρόμο τα παιδιά της να βαδίσουν

Η πίστη όλους θα ενώσει μέσα στην Εκκλησία

Κι οι άγιες μονές στον κόσμο πάλι θα ανοίξουν

(του στάρετς Σεραφείμ της Βύριτσα 1866-1949)

Στις 31 Οκτωβρίου 1917 στη Τσαρσκογιε Σελό ο π. Ιωάννης Κοτσούρωφ δολοφονήθηκε έξω από τον καθεδρικό ναό, γιατί έκανε λιτανεία και δέηση υπέρ της ειρήνης… Ήταν ο πρώτος νεομάρτυρας.

Την Τρίτη του Πάσχα του 1918 θάφτηκε ζωντανός σε τάφο που έσκαψε με τα ίδια του τα χέρια ο Αρχιεπίσκοπος του Περμ Ανδρόνικος.

Μιχαήλ Χούλης, Το φαινόμενο της αθεΐας

Ο Δανός λογοτέχνης Ζώργενσεν παρουσιάζει σε ένα του έργο την επανάσταση των δέντρων κατά του ηλίου. Σύμφωνα με την σχετική εκεί αλληγορία, τα δέντρα συγκεντρώθηκαν σε μια μεγάλη σπηλιά και όλη μέρα φώναζαν «Κάτω ο ήλιος». Το βράδυ αντιλήφθηκαν ότι έχασαν την ικμάδα τους και από την επόμενη ημέρα, νοιώθοντας ότι μαραίνονται, τα περισσότερα επέστρεψαν στην ζωογόνα επίδραση του ηλίου, παρεκτός μιας λεύκας που τα είχε παρασύρει εξαρχής και ελαχίστων άλλων δέντρων, που πέφτοντας έτσι σε πλάνη τελικά ξεράθηκαν. Ο συγγραφέας, με τη γνωστή αυτή διήγηση, μετέδωσε αριστουργηματικά το μήνυμα  πως όσοι εναντιώνονται στον Θεό, τον άκτιστο και νοητό Ήλιο της δικαιοσύνης και αιωνιότητας, πνευματικά αποπροσανατολίζονται και χάνουν το νόημα της ζωής. Διάσημοι θεωρητικοί άθεοι του 19ου αιώνα υπήρξαν οι Φόιερμπαχ, Μαρξ, Νίτσε και Φρόιντ. Το αρχικό ερώτημα είναι βέβαια “Τι Θεό γνώρισαν για να τον απορρίψουν στη συνέχεια;”. Διότι υπάρχουν στις άλλες θρησκείες, ή στη φαντασία ορισμένων, επινοήσεις ψεύτικων θεών και, όπως έλεγε και ο Γερμανός Θεολόγος Καρλ Ράινερ, το 60% των ανθρώπων πιστεύει σε θεούς-κακέκτυπα, σε φανταστικές θρησκευτικές απόψεις περί αυτού. Η Εκκλησία κηρύττει τον Θεό που “έπλασε τους ανθρώπους και όχι τον Θεό που έπλασαν οι άνθρωποι” (Καρρ Αλφ), τον Θεό που αποκαλύφθηκε στον κόσμο δια Ιησού Χριστού, έπαθε, σταυρώθηκε και ανέστη για τη σωτηρία του κόσμου. 

Γιατί πιστεύω στο Θεό

Μιὰ δήλωση τοῦ Francis Collins, Δ/ντοῦ Προγράμματος Ἀνθρωπίνου Γονιδιώματος, στὸ CNN

Γράφει ὁ Βασ. Πετρουλέας,, Δρ. Φυσικός, Ε.ΚΕ.Φ.Ε. «Δημόκριτος»

Εἶµαι ἐπιστήµονας καὶ πιστός, καὶ δὲν βρίσκω καµία σύγκρουση µεταξὺ αὐτῶν τῶν δύο. Ὡς διευθυντὴς τοῦ Προγράµµατος Ἀνθρώπινου Γονιδιώµατος, ἔχω ἡγηθεῖ συνεργασίας ἐπιστηµόνων γιὰ νὰ διαβάσουµε τὰ 3,1 δισεκατοµµύρια γράµµατα τοῦ ἀνθρωπίνου γονιδιώµατος, τοῦ βιβλίου ἐντολῶν τοῦ DNA µας.

Ὡς Χριστιανὸς βλέπω τὸ DNA, κέντρο πληροφοριῶν ὅλων τῶν ζώντων ὀργανισµῶν, σὰν τὴν γλῶσσα τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν κοµψότητα καὶ τὴν πολυπλοκότητα τῶν ἴδιων τῶν σωµάτων μας καὶ τῆς ὑπόλοιπης φύσης, ὡς ἀντανάκλαση τοῦ σχεδίου τοῦ Θεοῦ.

Αθεΐα. Ανωμαλία της ψυχής

Μερικοί αρνούνται τον Θεό. Μας λένε πώς δεν υπάρχει. Επιστρατεύουν ονόματα επιστημόνων πού διακηρύττουν τον αθεϊσμό τους. Ισχυρίζονται πώς δεν υπάρχουν επιχειρήματα για την ύπαρξη Του. Φυσικά χρειάζεται πολλή αφέλεια να νομίζει κανείς, ότι με την ύπεραπλουστευτική μέθοδο του ένα και ένα ίσον δύο αποδεικνύεται η ύπαρξη τού Θεού. Θα μπορούσαμε όμως κι εμείς με τη σειρά μας να τους πούμε: "Αν, όπως λέτε, δεν υπάρχουν επιχειρήματα πού να αποδεικνύουν την ύπαρξη τού Θεού, πολύ περισσότερο δεν υπάρχουν αποδείξεις πού να αποδεικνύουν την ανυπαρξία Του.

Αλλά πέρα από αυτά υπάρχει ένα μεγάλο ερώτημα, χωρίς απάντηση για τους άθεους: Ποια απάντηση θα δώσουν στο γενικό και καθολικό φαινόμενο της θρησκείας; Γιατί κανένας σοβαρός και χωρίς προκαταλήψεις ερευνητής δεν μπορεί να αμφισβήτησει, πώς το φαινόμενο αυτό είναι καθολικό, φυσικό και έμφυτο.

Το ερώτημα αυτό δεν είναι σημερινό. Το έθεσε από πολύ παλιά ο Πλούταρχος και αποτελεί πολύτιμη ιστορική μαρτυρία. Να τι έγραφε: «Μπορείς να βρής πολιτείες χωρίς κάστρα, χωρίς να ξέρουν γράμματα, χωρίς βασιλιάδες, χωρίς σπίτια, χωρίς χρήματα, χωρίς να έχουν ανάγκη από νομίσματα, χωρίς θέατρα και γυμναστήρια. Αλλά κανένας δεν είδε πολιτεία που να μην έχει ιερά και θεούς».

Αθεϊσμός και Αντιχριστιανισμός

Υπάρχουν βασικές διαφορές μεταξύ Αθεϊσμού και Αντιχριστιανισμού. Και στην πραγματικότητα, πολλοί που παριστάνουν τους Αθεϊστές ή τους Άθεους, δεν είναι παρά Αντιχριστιανοί.

Συγκεκριμένη νοοτροπία ξένη προς τον γνήσιο Αθεϊσμό

Πολλοί εμφανίζονται ως "άθεοι" στις συζητήσεις μαζί μας, είτε σε φόρουμ, είτε σε ιδιωτικά μηνύματα, είτε μέσω αρθρογραφίας τους, είτε προφορικά. Αυτοί αυτοπροβάλλονται ως "φορείς της προοδευτικότητας", "ορθολογιστές", "μορφωμένοι", "ψαγμένοι", κλπ. Όλοι αυτοί όμως έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, που τους διαφοροποιεί από  τους απλούς άθεους ή τους αθεϊστές: Τρέφουν μανιώδες μίσος ΕΙΔΙΚΑ για τον Χριστιανισμό.

Φρικαλεότητες του αθεϊσμού εναντίον των Ορθοδόξων πιστών της Ρουμανίας στον 20ο αιώνα

Προσκύνημα της ενορίας Αγ. Νικολάου Πατρών στο Μνημείο Ρουμάνων Νεομαρτύρων του 20ου αι. (αθεϊστικού καθεστώτος) στο Aiud της Ρουμανίας. Ομιλεί ο π. Αυγουστίνος Varvaruc, πνευματικό τέκνο του  π. Ιουστίνου Πίρβου.

Επειδή κάποιοι θέλουν να πλασάρουν τον αθεϊσμό ως προοδευτικότητα και ανεκτικότητα ...

π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

Αλέκα Παπαρήγα: Τι του κάνατε του Χαρίλαου στο Άγιον Όρος, μεταμόσχευση μυαλού;

Από τον Δημήτριο του Κελλακίου στον Φλωράκη του Αγίου Όρους

Με τον Σάββα Ιακωβίδη

Με αφορμή τιμητική εκδήλωση στο Κελλάκι, πριν από μια βδομάδα, για τον Οικονόμο πατέρα Αιμιλιανό, ο Πρόεδρος Χριστόφιας απέδωσε τα εύσημα στον τιμώμενο και επισήμανε πως, κατά καιρούς, έκανε μαζί του «συζητήσεις και διάλογο σε βάθος για τον άνθρωπο, για τον Θεό, για τον Χριστό, για την Εκκλησία και για την πολιτική». Πρόσθεσε ότι οι ιερείς και οι αρχιερείς κάνουν συμβόλαιο με το Θεό και με τον θάνατο, και ότι έχει και ο ίδιος ένα τέτοιο συμβόλαιο. «Δεν πρέπει να φοβούμαστε τον θάνατο, ο καθένας έχει τον δρόμο του, αλλά το θέμα είναι να ζήσουμε αυτήν τη ζωή και να νιώθουμε ότι κάναμε το καθήκον μας, με ανιδιοτέλεια, με σεμνότητα και με ανθρωπιά. Τέτοιος είναι ο πατέρας Αιμιλιανός», ανέφερε ο Πρόεδρος. Με αφορμή όσα γήινα, μεταφυσικά και άλλα επισήμανε, αναφέρουμε τι έκανε ένας άλλος, περιώνυμος σύντροφός του, που άλλαξε άρδην τη ζωή του και μετεστράφη προς Χριστόν. Μιλάμε για τον μ. Χαρίλαο Φλωράκη, άλλοτε ΓΓ του Κ. Κ. Ελλάδος, ο γνωστός καπετάν Γιώτης του εμφύλιου σπαραγμού. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του επισκέφθηκε το Άγιον Όρος και εξομολογήθηκε στον αγιορείτη ιερομόναχο, π. Αθανάσιο Σιμωνοπετρίτη («Ορθόδοξη Μαρτυρία», τ. 47, Άνοιξη-Καλοκαίρι 2012).

Η Απιστία

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου  –συγγραφέα

ΓΕΝΙΚΑ: Απιστία, είναι η έλλειψη πίστης στο Θεό και στις βασικές διδασκαλίες του Χριστιανισμού. Αυτή διακρίνεται από τη δυσπιστία ή ολιγοπιστία, όχι στην ουσία αλλά στο βαθμό απιστίας. Η απιστία ή η ολιγοπιστία έχει επιπτώσεις στις κοσμοθεωρητικές αντιλήψεις του ανθρώπου και στον ηθικό βίο του. Αυτό ισχύει και αντίστροφα: ο τρόπος ζωής και τα βιώματa ενός ανθρώπου μπορούν να έχουν επιπτώσεις στην όλη προσωπικότητα, τη θρησκευτικότητα ή στο βαθμό της πίστης του. Τα αίτια της απιστίας είναι ποικίλα. Σε κάποιους το συναίσθημα της εξάρτησης από κάποια ανώτερη μεταφυσική δύναμη είναι χαλαρό και έτσι ρέπουν προς την απιστία. Σε άλλους πάλι αιτία της απιστίας μπορεί να είναι η χαλαρότητα των συναισθημάτων ενοχής ή αμαρτωλότητας. Μάλιστα για πολλoύς θρησκειολόγους αυτό το συναίσθημα αποτελεί τη βάση της θρησκευτικότητας. Όμως, για πολλούς, κύριος λόγος απιστίας είναι η έλλειψη ηθικής συνείδησης και η ροπή προς την αμαρτία.

ΑΠΙΣΤΙΑ ΚΑΙ “ΠΤΩΣΗ” ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΩΝ: Ο Θεός, κατά τη δημιουργία, δεν έδωσε την απόλυτη ευτυχία, στον κατ' εικόναν Του πλάσμα, αφ’ ενός για να μην υπερηφανευθεί για τα πολλά χαρίσματά του και χάσει εντελώς την θεία αγάπη και αφ’ ετέρου για να παρακινηθεί από την επιθυμία του τελειοτάτου αγαθού, επιδιώκοντας όλο και περισσότερο να το αποκτήσει.

Νεοαθεϊσμός. Η νέα θρησκεία;

“Νεοαθεϊσμός” είναι ένα σχετικά καινούργιο κίνημα που συγκρούεται διεθνώς με τους “πιστούς” υποστηρίζοντας ότι υπερασπίζεται την αξιοπρέπεια και την ελευθερία. Το κίνημα οργανώνει παντού συνέδρια και διαλέξεις. Το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Μελβούρνη και το καλοκαίρι στην Δανία θα γίνει μια μεγάλη συνάντηση με θέμα “Θεός και Πολιτική”. Σιγά σιγά δημιουργεί διεθνείς δομές εκπροσώπους, ταμείο, μηχανισμούς διάδοσης των ιδεών, κοντολογής όσα θα είχε μια “κανονική” εκκλησία.

Στην Αυστραλία ο Θωμάς Πατάκης λέκτορας της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, διακεκριμένος άθεος ήταν ιδιαίτερα σκληρός σχεδόν καταγγελτικός. “Αρχίσαμε να κάνουμε θεσμούς, όπως μια θρησκεία, έχουμε ιερείς, αποστόλους και οπαδούς”.

Η νέα "εκκλησία" είναι ακόμη υπό διαμόρφωση και η πνευματική της ηγεσία είναι ακόμη συλλογική. Ξεχωρίσουν ο Richard Dawkins, ο Cristopher Hitchens, ο Sam Harris.

Γιατί ο Αθεϊσμός είναι υποκρισία (φαρισαϊσμός) και φανατισμός

Ο κανόνας είναι ο πιστός χριστιανός να κατηγορείται για φανατισμό ενώ ο αθεϊστής ορίζεται ως πιο ορθολογιστής και λιγότερο φανατικός της δογματικής του θέσης.

Από πλευρά αποδείξεως ύπαρξης ενός υπέρτατου Όντος τόσο ο αθεϊστής όσο και ο Χριστιανός όπως ελέχθει, βρίσκονται στα ίδια επίπεδα. Η διαφορά τους είναι οι ενδείξεις π.χ. Αγία Γραφή, αρχαιολογία, ιστορία, κειμήλια, θαύματα και οι προσωπικές μαρτυρίες.  Αν λοιπόν σε ένα δικαστήριο καλούσε ένας υποτιθέμενος δικαστής 10.000 αθεϊστές και 10.000 χριστιανούς, οι πρώτοι σίγουρα δεν θα είχαν καμιά προσωπική μαρτυρία εμπειρίας περί ανυπαρξίας του Θεού να καταθέσουν (κάθε άλλο). Διότι η ανυπαρξία ενός Όντος δεν δημιουργεί εμπειρίες ούτως ή άλλως περί Αυτού. Ανάμεσα εις τους δεύτερους όμως θα υπήρχαν αρκετοί που θα μπορούσαν να επικαλεστούν τα προσωπικά τους βιώματα, ως ζώσες αποδείξεις ύπαρξης, τόσο της ενέργειας όσο και του ίδιου του Θεού. Βεβαίως ο αθεϊσμός εδώ εξ ορισμού, αναγκαστικά ενδύεται την συκοφαντία για να ανατρέψει τους μάρτυρες πιστούς, αν και αυτή η συκοφαντία στο τέλος γυρίζει κατά της θέσης του. Και αυτό γίνεται ως εξής: